Aste honetan 92 urterekin Periko hil zaigu. Bere baserrian hil da senideak inguruan zituela.

Honerarte gertaera honek ez du ezer bereziririk baino bai kontutan hartzen badugu Periko izan dela Legorretan baserriaz soilik bizi izan den azken herritarra.

Inoiz nomina bat esku tartean izan gabekoa (beharbada aukerak izango zituen) bere aurrekoak bezala Ajoain baserriari lotutako taupadak jarraituaz gai izan da bere bizimodua gaur arte eramateko.

Perikorekin batera badoa baita ingurua ulertzeko filosofi bat lurrari eta inguruari errotuta, xumea eta era berean aberatsa, gogorra bezain atsegina.

Beraz joan zaigu Legorretako azken mohikarra.

Goian bego Periko