Poemak urari ostu dizkiola dio Pako Aristik. Itsasoari zehazki. Eta, bereziki, Getaria bustitzen duen ur masari. Kostalde hartan zehar egindako paseo luzeetan etorri zaizkio atzo aurkeztu zuen argitalpenean, «Urari ostutako poemak» lanean, bildu dituen aleak. Guztiek hitz egiten dute bizitzaz, bidaia metaforatzat hartuta, eta horixe da irakurleari eskaintzen diona: bizitzan zeharreko bidaia, jaiotzetik hasi eta heriotzaraino. Tartean, bizipen bereziak izan dituzten pertsona arrunten istorioez mintzatzen diren poemak topatuko ditu irakurleak.

Urrestillakoak aurreko poema liburua, «Libreta horiko poemak» (Susa, 2003), orain hamaika urte argitaratu zuela ekarri zuen gogora aurkezpenean Aristiren ondoan egon zen Susako editore Gorka Arresek, eta sorta berriak dituen ezaugarriez mintzatu zen: «Baditu poeten pentsamenduak, gogoetak, kontenplazioak biltzen dituen adar bat, baina gero badago beste poema multzo bat, jendeari buruz diharduena; jende arrunta, baina zerbaitengatik oso berezia dena eta, nolabait, bere bizitza kontatzen digu. Aizkolaria, hiltzailea, oso urruneko idazlea, kartzelatik irtetear dagoen presoa... Bizi zati labur baina tentsoak eskaintzen dizkigu. Nolabait, bidaia baterako gonbidapena egiten digu», laburbildu zuen.

Hitza hartuta, Aristi poesia argitaratu gabe pasa dituen hamaika urteei buruz mintzatu zen. «Jendeak idazleaz duen irudia mentalki oso aktiboa den norbaitena da. Nik uste dut sortzaileak itxaroten ere jakin behar duela; modu egokian bazaude, ideiak etorri egiten dira zugana». Esku artean duen lan berria presarik eta idazteko asmorik gabe sortu duela ziurtatu zuen, eta, bertan, «literaturako klasiko batez» hitz egin duela nabarmendu zuen: «Jaiotzen zarenean hasten den bidaiaren errepasoa da, baina hitzarekiko mesfidantza handiz. Uste dut zorigaitzak baino min handiagoa egiten dutela guk zorigaitzaz esaten ditugunek. Eta hor kultura sartzen da jokoan; amodio batek hiru urte irauten baditu, amaiera hori frustrazio gisa bizi dugu. Gure kultura plazeraren aurkakoa da, bizitzarekiko beldurra sustatzen duen kultura da. Gai horiei guztiei buruz hitz egiten dut liburuan». Baita, aipatzen duen «beldurraren kultura» horren aurrean gizakiek hartzen duten rolaz ere: «Batzuk automutilatu egiten dira, autozentsuratu, talka ez egiteko. Besteak jendartean mimetizatzen dira, indibidualtasunari uko egin eta masan ezkutatuz. Hirugarrenek ihes egiten diete euren bokazioei». Bizitzaz eta bizitzez, bietaz dihardu Aristik «Urari ostutako poemak» lanean eta, atzo iragarri zutenez, horiek zuzeneko errezitaldietara emango ditu. Urrestildarrak gaur bertan abiatuko ditu saioak (Donostiako Garoan, 19.00ean). Udazken honetan beste hainbat errezitaldi ere eskainiko ditu eta, neguan atseden hartuta, hurrengo urteko udaberrian ere ariko dela esan zuen. Aristik «musika pixka bat edo» sartu nahi bazuen ere, editorearen gomendioz bakarrik ariko dela iragarri zuen; «hori omen da orain abangoartistena-eta», esan zuen.