Lehenik eta behin, euskal preso politikoon aldeko martxa honetan parte hartzen ari zareten erkide eta burkideoi agur bero eta sentitua. Eta gure esker on sakonena zuen ekimenarengatik.

Urtebete eta hiru hilabete igaro dira Abian prozesuaren baitan antolatu zen beste autobus martxa harrezkeroztik. Horrek ematen digu aitzakia atzera begiratu eta denbora tarte horretan Euskal Herriaren askapen prozesuan egon diren aldaketei egokitu zaigun talaiatik erreparatzeko.

Gure iritziz, asko eta norabide egokian aldatu dira kartzela-fronteari dagozkionak. Orduko martxaren bezperetan Angela Davis borrokalari nekagaitzak euskal preso politiko guztion askatasunaren alde utzitako mezua oroitarazten genien autobusetan elkartasuna ekartzera etorri zirenei.

Eta horrela genion: Nazioarteko norbanako eta eragileen babesa garrantzitsua eta ezinbestekoa da edozein borrokak arrakasta izango badu. Baina, herrian bertan borrokarik ez badago, zanpaketari aurre egin eta askatasuna lortzeko borrokarako konpromisorik ez badago, alferrik dira nazioarteko begirale, babes eta bultzada guztiak.

Zentzu horretan, gatazka betikotu eta bake prozesua usteltzen ikusi nahi zutenei berriro ere irakaspen ederra ematen ari zaie Ezker abertzalea herriarekin bat eginda joan deneko urte osoan. Preso kide ohien mobilizaziotik hasi, Ezker abertzaleko antolakundeen eztabaida prozesuekin eta Kalera! dinamikarekin jarraitu eta herritar sektore zabalekin bat eginez Baionan apirilaren 8an burututako armagabetze ekinbideraino.

Euskal preso politikook herritarron konpromisoa behar dugu Estatuek deportazioaren bidez gure herriarekiko, gure inguruarekiko eta gure hurbilekoekiko moztu nahi dituen loturak mantendu eta sendotzeko. Horixe egiten ari zarete une honetan, lekututa gauzkaten sei kartzela esanguratsuetarainoko bidea eginez. Zuek eta gure arteko loturak biderkatuz gaindituko dugu urruntzearekin eta sakabanaketarekin ezartzen diguten zigor politikoa.

Hori baino gehiago: gure askapena euskal herritarren ahalegin eta borrokaren ondorioz etorriko da, kartzelak bake prozesuak eta askapen prozesuak bat egiten duten bidegurutzean baitaude.

ETAk armen bidezko borroka bertan behera uztea erabaki zuenez geroztik aldaketa handia gertatu da Euskal Herrian. Paradoxikoa badirudi ere, horregatik gauzkate oraindik kartzelan, deus aldatu ez dela irudikatzeko, ezkerreko abertzaleen artean etsipena eta haserrea hedatzeko; eta baita, gure kaleratzearekin batera sortuko litzatekeen aldaketa-haizea ekiditeko ere.

Horregatik erabaki zuen EPPK-k burutzen ari den eztabaida termino estrategikotan planteatzea eta Kolektiboa bera eta burkide bakoitza etorkizunari begira jartzea.

Hausnarketarako Oinarrizko Txostena publiko egin genuen arren, guretzat berebizikoak diren bi puntu azpimarratu nahi ditugu: garrantzitsuena, kalerako bidea Ezker abertzalearekin ez ezik euskal herritarrekin, herriari atxikita egiteko asmoa dugula. Eta bigarrena, aurrerantzean gure ekinbidea Euskal Herriaren independentzia prozesuari lotuta garatuko dugula.

Azken ekarpenak biltzeko data jarri genuen (maiatzaren 20a hain zuzen ere) eta uda partean jakinaraziko diogu euskal jendarteari zein izan den Kolektiboko kideok burutzen ari garen eztabaidaren ondorioa, nondik nora joko duen gure ekimenak.

Euskal preso politikoon askatasuna eskatzeko ekimen ugari antolatu da udaberrian hasi eta uda osoan. Kolektiboko kideok ere bat egingo dugu ekimen horiekin, gure buruak eta ekimenak kalera begira jarriz, herritarrekin, auzoko taldeekin, eragileekin komunikatuz.

Amaitzera goaz. Edozein iraultzailerentzat pribilegio handia da munduko injustiziaren aurka borroka egiteko aukera izatea. Gure konpromisoak kartzelara ekarri gintuen, baina ez du horrek aldatu gure iritzia, ez bada indartu: pribilegio handia da Euskal Herriaren askatasunaren alde borroka egin ahal izatea, helburu horren alde dugun onena emateko aukera izatea.

Ematen diguzuen babes, elkartasun eta maitasunagatik eskerrak! Denok batera lortuko dugu kartzelak hustea eta Euskal Herria askatzea! Batasuna, elkartasuna eta herriarenganako lotura! Jo ta ke, irabazi arte!

Euskal Herria bihotzean, 2017ko maiatza

EPPK

 

EPPK acaba el debate en verano tras cerrar ayer las aportaciones

Las marchas fueron saludadas desde Euskal Preso Politikoen Kolektiboa con una declaración leída ante las prisiones y que se reproduce íntegra en la página anterior. En ella se congratulan por los avances, se agradecen los apoyos recibidos y se ratifica que el debate interno del Colectivo continúa su recorrido. Precisamente ayer concluyó el plazo para presentar las últimas aportaciones y «durante el verano –avanzan– daremos a conocer a la ciudadanía vasca cuál es el resultado y en qué términos se desarrollará nuestra iniciativa».

EPPK remarca dos puntos recogidos en el documento de base para esta reflexión: «El más importante, que tenemos intención de recorrer el camino hacia la calle no solo con la izquierda abertzale, sino con la ciudadanía vasca, con el pueblo. Y el segundo, que en lo sucesivo nuestra acción se desarrollará unida al proceso de independencia de Euskal Herria».

Incide el Colectivo en ideas como la «paradoja» que supone que tras el fin de la lucha armada de ETA la situación haya cambiado totalmente en Euskal Herria pero se mantenga intacta en las prisiones. Lo atribuyen los presos y presas precisamente a la necesidad de los estados de «escenificar que nada ha cambiado», además de a intentar «extender el malestar y la decepción entre los abertzales de izquierdas» y asimismo a «impedir el aire de cambio que surgiría con nuestra excarcelación». Y añade que precisamente por eso se ha planteado un debate interno estratégico que tiene como objetivo poner al Colectivo y a cada uno de sus militantes «mirando al futuro».

En el mismo contexto, EPPK saluda que «frente a quienes quieren eternizar el conflicto y dejar pudrir el proceso de paz», el pasado año «la izquierda abertzale, a una con el pueblo, ha dado una hermosa lección. Empezando por la movilización de compañeros expresos, continuando por los procesos de debate en las organizaciones de la izquierda abertzale, siguiendo por la dinámica Kalera! y hasta llegar al desarme completado en Baiona el 8 de abril en unión a amplios sectores populares».

Tras remarcar el «privilegio» que supone luchar por Euskal Herria, el Colectivo agradece el apoyo, la solidaridad y las muestras de afecto, y se muestra seguro de que «todos a uno lograremos vaciar las cárceles y liberar Euskal Herria».

GARA |