Eusko Legebiltzarrerako hauteskunde-kanpainan gaude, kanpaina berezia covid-19 pandemia bete-betean gertatzen delako, baina baita Gobernu zentralean ezkerreko koalizio-gobernu batekin egiten dugun lehena delako ere.

Kanpainan gaude Iñigo Urkulluk alde bakarretik erabaki duelako, gainerako alderdiek hauteskundeak udazkenera atzeratzea eta pandemia gainditzeko guztion onerako lan egitea eskatzen genuen bitartean.

De Miguel, Hiriko, Osakidetzako LEP edo Zaldibarko tragediaren kasuak bigarren mailan geratu dira, beren burua kudeatzaile handi gisa saltzen dutenek babestutako hauteskunde-deialdi baten ondorioz, nahiz eta errealitateak erakusten digun ikurrina eta Eusko labelarekin behar bezala apaindutako politika antisozialak eta murrizketak egiten adituak direla.

Aitzitik, hain egoera zailean, egiaztatu ahal izan dugu zer esan nahi duen ezkerreko alderdiak baliabide publikoak kudeatzen egoteak. Hilabete hauetan zehar, hainbat gizarte-estaldura sortu dira, hala nola, Bizitzeko Gutxieneko Diru-sarrera, ETEentzako eta autonomoentzako laguntzak edo Aldi baterako Enplegu Erregulazio Espedientean dauden langileak kaleratzeko debekua, herri-klaseak eta krisi honek gehien kolpatu dituen sektoreak babesteko.

Estatu mailan ez ezik, Errenterian, udal-gobernu aurrerakoien hirugarren legegintzaldian da hau (zehazki, EH Bildu eta Elkarrekin Podemos-IUrena), gizarte-politiken erreferente eta Durango edo Galdakao bezalako beste exekutibo batzuk eratzeko eredu bihurtu gaituztenak. Udal horiek bizilagunak babesteko baliabide gehien bideratu dituztenak dira. Kudeaketaren egunerokoa herritarrengandik hurbilen dauden erakundeetatik bizi dugunok, hala nola Errenteriako Udaletik, egiazta dezakegu osasun-, gizarte- eta ekonomia-krisi hau ez dela kudeatzeko erraza izan, eta ez dela izango. Baina, hain zuzen ere, orain, gure ekintza politikoaren ardatza pertsonak izan behar dira, haien errealitateak eta beharrak.

Eta covid-19k ezartzen digun errealitate partikularraz harago, lehen aipatutako beste kasuak eta, adibidez, Irungoa, non PSEk, Elkarrekin Podemos-IUk eta EH Bilduk aurrekontu-akordioa sinatu dute, errealitate honetan ezkerreko politikak egitea erabat posible direla adierazten dute.

Ez du balio «udal-politikak beste gako batzuk ditu, pertsonalistagoak» esateak, borondate politikoarekin, programan arreta jarriz, politika aurrerakoietan, zainketan, gizartean eta bizitzaren eta planetaren jasangarritasunean jarriz, tokiko errealitateek Foru-aldundietara edo Eusko Jaurlaritzara jauzi egin dezakete. Kanpaina honetan argi geratzen dena da Miren Gorrotxategi eta Elkarrekin Podemos-IU direla borondate hori dutenak.

Langileentzako gizarte-politikak egiteko borondatea, kristalezko sabaiak apurtuko dituzten neurri feministak bultzatzekoa, gehien duenak gehiago ordaintzea eragingo duen fiskalitatea sustatzekoa, ingurumena eta etxebizitza duina eskuratzea defendatzekoa, eta Euskadi abegitsua eta nazioaniztuna eraikitzekoa.

Inoiz gehiago ez eskuin muturreko gobernua gizartearen gehiengoa ezkertiarra izanik. Miren Gorrotxategi eta Elkarrekin Podemos-IUren proposamena argia da euskal oasi faltsu honentzat.