Eusko Jaurlaritzak errepideetako segurtasuna sustatzeko abiatu duen kanpainaren harira, aurten estreinatu berri den errepideko lehen heriotzarekin topo egin dugu: Joana 18 urteko lezoarra Gaintxurizketan hil da, harrapatuta. Agian norbaiti harrapaketa hau ezuste desatsegina dela iruditu dakioke; hala ere, ezustea da ez zaigula sarriago gertatzen; izan ere, hau da ohiko iruzkina: «Ez dakit nola ez den egunero zerbait gertatzen».

Gure Joana, jakin gabe, heroi bat zen, auzo honetan garraio publikoa erabiltzea erabakitzen duen auzotarren zati handi bat bezala; izan ere, bitan zatituta, dentsitate handiko 90 km/h-ko abiadura duen hiru erreiko errepidea, Topoaren trenbidea eta Renferena (orain abiadura handiko trenak zirkulatzeko prestatzen ari dira), zori onean eta gure jardun onean zeharkatu behar ditugu, babes-neurri bakar gisa. Joanak 18 urte zeramatzan hori lortzen.

Zer esan arazoa konpontzeko ezer egin ez den zoritxar horri buruz, hobetzeko eskariak kasurik egin gabe eta hainbeste urteren ondoren. Agian gogoraraziko diegu duela 40 urtetik hona hauteskunde-kanpaina bakoitzean Errenteria eta Irun lotuko dituen bidegorri hori agintzen diguten politikari horiei, eta eskatuko diegu Joanaz oroitzeko hurrengo hauteskundeetan bete gabeko promesa bera egin aurretik, eta iaz errepide horretan bertan harrapatu zuten txirrindulariaz oroitzeko, eta aurreko urtean trenak harrapatu zuenaz oroitzeko, eta bidaia suizida horretan istripuak izan dituzten pertsona kontaezinez oroitzeko. Gogorarazi nahi diegu pasabidea proiektu batetik hasi eta aurrekontu bat onartu ondoren amaitzen dela, eta gainerakoa jendeari barre egitea dela. Gogorarazi nahi dizuegu Ekialdebuseko geltokiak auzoaren errealitatera eta beharretara egokituta egongo balira, ez genukeela bazterbiderik ez duen errepide baten ertzetatik mugitu beharko.

Joana, auzokide maitagarri eta bertako heroia, lagun diezagula zure oroimenak utzikeria honen aurka altxatzen, lagun diezagula bidegabekeria horren aurka altxatzen.