OME Osasunaren Mundu Erakundearen Minbiziari buruzko Ikerketen Nazioarteko Zentroak (CIIC) 35 milioi minbizi-kasu berri baino gehiago aurreikusten ditu 2050erako, hau da, %77ko igoera 2022an zenbatutako 20 milioi kasuekin alderatuta.

Minbiziaren mundu-kargaren hazkunde azkarrak biztanleriaren zahartzea eta hazkundea islatzen ditu CIICak argitaratu berri duten txostenaren arabera, baita pertsonak arrisku-faktoreen eraginpean egotean izandako aldaketak ere. Tabakoa, alkohola eta obesitatea minbiziaren intzidentziaren gorakadaren funtsezko faktoreak dira, eta kutsadura atmosferikoa, berriz, ingurumeneko arrisku-faktore nagusietako bat da.

Karga absolutuari dagokionez, Giza Garapenaren Indize handia duten herrialdeek intzidentziaren igoera absolutu handiena izatea espero dute, 2050erako 4,8 milioi kasu berri aurreikusten baitira, 2022ko zenbaketekin alderatuta.

Hala ere, intzidentziaren hazkunde proportzionala deigarriagoa da GGI baxuko herrialdeetan (%142ko igoera) eta GGI ertaineko herrialdeetan (%99ko igoera). Era berean, herrialde horietan minbiziak eragindako hilkortasuna ia bikoiztu egingo da 2050ean.

«Minbizi-kargari aurre egiteko baliabide gutxien dituzten herrialdeak izango dira kaltetuenak», azaldu du Freddie Bray doktoreak, CIICeko Minbizia Zaintzeko Azpiataleko buruak.

2022an 20 milioi minbizi kasu berri izan ziren

Horrela, CIICek kalkulatu du 2022an 20 milioi minbizi-kasu berri eta 9,7 milioi heriotza izan zirela, hau da, minbiziaren munduko karga areagotu egin dela.

OMEren kalkuluen arabera, hiru minbizi mota nagusi izan ziren 2022an: birikakoa, bularrekoa eta kolon eta ondestekoa. «Biriketako minbizia da ohikoena mundu osoan, 2,5 milioi kasu berri inguru, hau da, mundu osoko kasu berri guztien %12 inguru. Oso gertutik jarraitzen dio bularreko minbiziak, 2,3 milioi kasurekin», adierazi du Brayk. Atzetik kolon eta ondesteko minbizia, prostatako minbizia eta urdaileko minbizia daude.

Gizonen kasuan, prostatako eta kolon eta ondesteko minbiziak bigarren eta hirugarren minbizi ohikoenak izan ziren; gibeleko eta kolon eta ondesteko minbiziak, berriz, minbiziak eragindako heriotzen bigarren eta hirugarren kausa ohikoenak izan ziren. Emakumeen artean, biriketako minbizia eta kolon eta ondesteko minbizia izan ziren bigarren eta hirugarren, kasu berrien kopuruari dagokionez, zein heriotzen kopuruari dagokionez.

Umetoki-lepoko minbizia zortzigarren minbizirik ohikoena izan zen mundu osoan, eta minbiziak eragindako heriotza kausetan bederatzigarrena, hots, 661.044 kasu berri eta 348.186 heriotza eragin zituen.

Estatuek ez dute behar bezala finantzatzen minbiziaren arreta

OMEk 115 herrialdetan egindako inkesta baten emaitzak ere argitaratu ditu. Inkesta horren arabera, estatu gehienek ez dituzte arreta onkologiko eta zainketa aringarriko lehentasunezko zerbitzuak behar bezala finantzatzen, osasun-estaldura unibertsalaren (CSU) baitan.

«Pertsona bat bizi den lekuak ez luke erabakigarria izan behar. Tresna batzuek aukera ematen diete gobernuei arreta onkologikoari lehentasuna emateko eta guztiek zerbitzu eskuragarriak eta kalitatezkoak eskura ditzaten bermatzeko. Ez da baliabide kontua bakarrik, borondate politikoa ere bada», adierazi du Cary Adams UICCko zuzendariak.