Tradizio labur batean, Kantujira osatzen dugunok Udaletxera gerturatu izan gara, Donostiako agintariari konnibentzia minimo bat adierazteko, edo. “Begiak parrez parre” kantuari umore giroko bertso ezagun bat erantsi izan zaio: “Quisiera ser alcalde Donostiyakua…”.

Aurten ez. Pirata batzuek erabaki dugu nahikoa dela, agintari horiek ez duzuela merezi gure jai giroko bisita, guk eskainitako bizipoz horren truk hauek jaso ditugulako, gutxienez:

- prezioak geroz eta garestiago, lur-espekulazioaren ondorioz (horrela, adibidez, gazteek alde egin beharko dute eta umerik ez da jaioko Donostian);
- Euskal Herrian xentimorik utziko ez duten hotel luxuzkoen eta gainerako turisten mesedetan, oinezkoen eta ibilgailuen trafikoa galaraztea (okerreko erabakiak hartu eta dimisiorik inortxok ere eman ez);
- epeak behin ere betetzen ez duten herri lanak hasi, hasi, hasi… eta bukatu ez;
- herritarrak patrikatik ordaindu beharreko zergak hauteskundeak pasa berritan igotzea (Culinary enpresa pribatuari beste opari bat egiteko edota Loiolako lurrak erosteko, geroago espekulatzeko izango direnak);
- euskara eta euskaltzaleak zokoratzea (Laboa edo Txillardegi bezalako pertsonaiak, bazter ilun banatara kondenatuak) erdaldunen mesedetan;
- Zubietako Zabortegiaren irregulartasunak eta legez kanpoko jokaerak isilpean pasatzen uztea…

Ikusi al duzue turismoak ehun urtean zer utzi duen Lapurdin? Herritarren aurretik, lehentasuna diruari ematen diozue den-denetan. Beraz, herritarra maite ez baduzue, ez zaitezte harritu herritarrak zuek arbuiatzea.

Hurrengoan, zintzo jokatzen baduzue, ikusiko dugu zer egin.