Instituto Hospital del Mar de Investigaciones Médicas (IMIM) eta Institut Universitari d 'Investigació en Atenció Primària (IDIAPJGol) erakundeek egindako ikerketa baten arabera, diru-sarrera txikienak dituzten Bartzelonako barrutiak kaltetu zituen gehien koronabirusaren lehen boladak.

Ikerlanak kontuan hartu du adinaren arabera erregistratutako kasuen intzidentzia otsailaren 26tik apirilaren 19ra bitartean, eta distrituen araberako batez besteko errentaren datuekin alderatu du. Guztira, ia 9.000 kasu aztertu dira. Emaitzen arabera, lotura zuzena dago errenta baxuagoaren eta covid-19 kasu gehiagoren artean.

«Gaixotasun hori maila sozioekonomiko txikiagoko jendeak pairatzen du gehiago», azaldu zuen Maria Grau doktoreak, IMIMeko epidemiologia eta genetika kardiobaskularreko ikertzaile-taldeko kideak. Izan ere, batez besteko errenta baxuena zuen distrituak, Nou Barrisek, epidemiaren gailurrean errenta altuena zuen Sarria-Sant Gervasik baino 2,5 aldiz kasu intzidentzia altuagoa izan zuela adierazten du ikerketak.

Ildo horretan, adituek diote lanak eta etxebizitzaren egoerak birusa jasateko arrisku handiagoa edo txikiagoa ematen dutela. Gehien kaltetutako auzoetako bizilagunek urrutiko lan-modalitaterik onartzen ez duten lanak dituzte gehienbat, eta, ondorioz, bertako biztanleek garraio publikoan joan-etorriak egin behar dituzte lan egiteko, eta horrek kutsatzeko aukerak ugaritzen ditu.

Halaber, lotura argia dago etxebizitzaren eta gaixotasunaren eraginaren artean, bizigarritasun-baldintza okerragoak eta bizitoki gainokupatu edo partekatuak ugariak baitira gehien kaltetutako barrutietan. Aitzitik, azterlanaren egileek uste dute hiritik kanpo bigarren egoitza bat izatea kontuan hartu beharreko faktore bat dela hirian diru-sarrera gehien dituzten distrituetan erregistratutako intzidentzia-datu baxuak aztertzerakoan.

«Emaitzek erakusten dute epidemiari eusteko ahaleginek ezin dituztela osasun arloko ekitate arazoak baztertu», adierazi zuen, zentzu horretan, Grau doktoreak, eta «biztanleria ahulagoa duten auzoetan ahalegin handiagoak» egin behar direla gaineratu zuen. Kasu horietan, tratamenduaren aukera-berdintasuna ziurtatzea da gakoa, ikertzailearen esanetan, baina «finantza-babesa» ere bai.

Madrilgo datuak

Ez da lehen aldia adituek gizarte-desberdintasunek koronabirus bidezko infekzioetan duten eraginari erreparatzen diotena. Egunkari honek apirilean jaso zuenez, birusaren datuak Madrilgo udalerrietako batez besteko errentakoekin erkatzen direnean, alde handia ikusten da eremuen artean. Madril hiriburuan, Salamancako barrutian –hiriko aberatsena– guztizko intzidentzia-tasa metatua (100.000 biztanleko baieztatutako kasuak) 800 kasukoa zen apirilean, eta errenta txikieneko barrutian, Vallecasko zubian, ia 1.000 kasukoa, hain zuzen.

Mas Madrid-eko diputatu eta mediku anestesista Monica Garcia Gomezek azpimarratu zuenez, erkidego barruan zortzi urtera arteko aldea dago bizi-itxaropenean posta-kodeak erkatzen diren heinean, eta pandemiak agerian uzten duen lurralde-desberdintasun hori honako honi egotzi zion: «Herri edo auzo batzuk nabarmen desberdinagoak dira, eta osasun arloan aberatsei bideratzen zaizkien baliabide berak edo urriagoak bideratzen dizkiete».