NBE Emakumeak erakundeak eta Nazio Batuen Garapenerako Programak Denverko Unibertsitateari eskatutako ikerketaren arabera, covid-19aren pandemiak «eragin handia» izango du pobreziari dagokionez, eta «neurriz kanpo» eragingo die emakumeei, batez ere seme-alabak izateko adinean daudenei.

Dokumentuaren arabera, krisiaren ondorioz emakumeen pobrezia tasa %9,1 igotzea espero da 2019 eta 2021 bitartean, eta pandemia baino lehen % 2,7 jaistea aurreikusi zuten. Hala, 2021erako, muturreko pobrezia-egoeran dauden 25 eta 34 urte bitarteko 100 gizoneko, 118 emakume egongo dira, eta arrakala hori 2030erako 100-121era arte haziko dela aurreikusten da.

Halaber, 2021ean munduan 435 milioi emakume muturreko pobrezian biziko direla kalkulatzen da; honek 47 milioiko igoera suposatzen du koronabirusaren eraginaren ondorioz. Proiekzioen arabera, kopuruak ez dira pandemiaren aurreko mailetara itzuliko 2030era arte.

Gainera, txostenak ohartarazten du errealitatea askoz okerragoa izan daitekeela, kalkuluetan kontuan hartzen ari baitirelako soilik herrialdetako Barne Produktu Gordinaren (BPG) aurreikusitako beherakadak, eta ez pandemiaren beste faktore batzuk, emakumeari indar bereziz eragin diezaioketenak, hala nola lan-merkatua uztea seme-alabak zaintzeko.

Enplegua galtzea

Testuaren arabera, koronabirusaren krisiak bereziki emakumeei eragiten die; izan ere, «askok gogor kolpatutako sektoreetan lan egiten dutelako, hala nola turismoan, ostalaritzan eta etxeko lanetan, eta horrenbeste, lana galtzeko arrisku handiagoa baitute».

Adibidez, Lanaren Nazioarteko Erakundearen arabera, ekainean, mundu osoko etxeko langileen %72k pandemiagatik lanpostua galdu zutela kalkulatzen zen, eta sektore horretan, langileen %80 emakumeak dira.

Ginette Azcona NBE Emakumeak erakundeko Ikerketa eta Datu espezialistak adierazi duenez, pandemiak berriz ere azaldu du «genero-desoreka handia dagoela ordaindu gabeko lanaren esparruan eta, bereziki, haurren eta senideen arretan». Aditu horren arabera, krisiak agerian uzten ditu egungo zaintza-ereduaren arazoak, eta azpimarratu du sektore publikoak esku hartu behar duela.

Pobrezia kontinenteen arabera

Gaur egun, munduko emakume pobreen %59 Saharaz hegoaldeko Afrikan bizi dira, muturreko pobrezia-tasa handiena duen eskualdea baita, eta pandemiaren ostean ere hala izaten jarraituko du.

Hego Asian, non azken urteotan aurrerapen handiak lortu diren, emakumeen pobreziaren igoera handia espero da krisiaren ondorioz, NBE Emakumeak erakundearen arabera.

Latinoamerikan ere emakumearen egoerak okerrera egingo duela aurreikusten da, eta 25 eta 34 urte bitarteko adin-tartean, pobrezia larrian dauden 117 emakume erregistratuko direla 100 gizoneko. Datozen urteetarako aurreikusten ziren aurrerapenak txikiagoak izango direla, Azconaren esanetan.

NBE Emakumeak erakundearen arabera, mundu osoan pandemiak hamar bat urteko atzerapausoa ekarriko du muturreko pobrezia desagerrarazteko lanean.