Baieztatutako 50.000 heriotza horien erdiak –benetako kopurua handiagoa ere bada– Europarako ibilbide mediterraneoetan erregistratu ziren, gutxienez 25.104 pertsona hil baitziren horietan, OIMren Migratzaile Desagertuen Proiektuaren arabera. Egitasmo horrek migrazioaren biktimen jarraipen eguneratua egiten du 2014tik.

Beste 9.000 lagun Afrikako ibilbideetan hil ziren, eta 7.000 Ameriketan. Kasu honetan, bereziki arriskutsua izan zen AEBetarako zeharkaldia: herrialde horren eta Mexikoren arteko mugan 4.000 pertsona hil ziren.

Beste 6.200 heriotza Asiako bideetan gertatu ziren. Kontinente horretan, haurren ehunekoa handiagoa da biktimen artean (717, edo %11, tartean 436 errefuxiatu rohingya).

OIMren estatistiketan aipatzen diren hilkortasun handiko beste ibilbideetako bat Afrikako adarra Yemenekin lotzen duena da, non gutxienez 522 heriotza baieztatu diren. Siriatik Turkiara doan bidean, 264 heriotza pertsona hil dira.

Migrazioei buruzko NBEren agentziak salatu duenez, orokorrean biktima kopuru handia izan den arren, «jatorrizko, helmugako edo igarotzako herrialdeetako gobernuek ezer gutxi egin dute migratzaileen desagertzeak dakarren krisiari aurre egiteko».

Txostenak, gainera, identifikatu ezin izan diren biktimen kopuru handia azpimarratzen du, horien %60ren jatorrizko izena edo tokia ezezaguna baita (30.000 baino gehiago, ibilbide mediterraneoetan desagertu ziren 16.000 biktima barne).

Identifikatutako horietatik 9.500 Afrikako herrialdeetakoak ziren, 6.500 Asiakoak eta 3.000 Amerikakoak. Afganistan, Siria eta Myanmar ziren biktima horien jatorrizko herrialde nagusiak.