Azken batean, han eta hemen, errepresioak jopuntuan ezarri eta kartzelatzen gaituen etsai beraren aurka indarrak batu eta aldarrikapen kolektibo gisan irudikatzeko eguna dugu berau, milaka etxetako ohe eta bihotz hutsak saretu eta elkarren beroa sentitzerainoko oihartzun ozen bakar bat osatuz.

Izan ere, ez ote da preso politikoak egote hutsa adierazle argiena, gordinena agian, sistema bidegabe eta kriminal batean bizitzera kondenatzen gaituztela ohartzeko? Estatu kapitalistetan gainerako zapalkuntza bide leunagoek huts egin edo zeharkako bideak aski ez, eta zuzeneko eraso bortitzari ekin behar izan dioten ispilu da haiekiko errepresioa. Baina ez dezagun ahaztu aldi berean eta txanponaren bestaldean, adierazle ere badela berau, preso politikoak egote hutsa alegia, herri langile borrokalariak ez garela kikiltzen eta ez direla falta han eta hemen askatasunaren alde borrokatu eta dena emateko prest dauden emakume eta gizonak. Eta esan gabe doa, inork ez ditzan hitzok bestelako aldarrikapenez mozorrotu, oligarkia eta inperialismoaren alde borrokan diharduten mertzenarioak ez ditugula ez preso politiko kontsideratzen, ezta haien amnistia eskatzen ere.

Biharko egunean baina, euren herriaren alde dena eman dutenak gogoratzeaz gain, haien eskubideak zapaltzen dituztenak salatzea ere badagokigu. Ezin salatu gabe utzi, hortaz, Estatu frantziar eta espainiarrak beren ziegetan bahiturik eta euren sorlekutik urrun dauzkatela ia 400 euskal preso politiko. Are gutxiago, beste hainbatetan bezala, biharko egunean Bilboko kaleetan horien askatasunaren alde milaka lagun batuko diren honetan. Horiekin batera baina, ezin ahaztu 5 kide galiziar nahiz 18 preso korsikarrak, haiek ere, tamalez, bi estatu zapaltzaile hauek sakabanaturik dauzkatenak. Aldi berean, borrokalari gaztelar zein andaluziarrek jasaten duten errepresio egoera salatzeko ere baliatu beharrekoa da gaurko eguna; Alfon, Francisco Molero eta Andres Bodalo jornalarien kasuak esaterako, herri zapalduon duintasunagatik borroka egin eta herri langileon interesak defendatzeagatik kartzelan daudenak egun.

Modu berean, gugandik urrunago baina gertu, 10.000 militante kurdu eta ia 7.000 palestinar preso politikoei elkartasuna adierazteko eguna ere bada gaurkoa. Estatu turkiar faxistak zein israeldarrak euren ziega zikin ilunetan bahiturik dituzte egun, horietariko asko, epaiketarik inoiz ezagutu gabe, gaixotasun larri eta sendaezinekin hainbat, bakarturik, bisita eskubiderik gabe, eta hainbatetan tratu txarrak jasoz, gehiegitan torturatuak edo erailak... Gaurkoa bestalde, “Yo te nombro libertad” kanpainarekin bat egiteko eguna da, 9.500 preso politiko kolonbiarrek sufritzen duten egoera bortitza salatzekoa, hain zuzen, kartzeletan pilaturik eta oso baldintza gogorretan egoteaz gain, xantaia politikorako erabiliak dira, bake negoziaketetan Santosen gobernuaren aldetik.

Egun honetan, eskuz esku gaude, itsasoaren bestaldean izan arren, sentimenduz auzo-lagun ditugun 20 preso politiko maputxeekin, oraindik ere Pinocheten legediaren ondorioak jasan beharrean diren Wallmapuko jatorrizko herri borrokalariekin, hain zuzen. Txileko Gobernuak, euren lurrak lapurtu eta miseriara kondenatzea gutxi ez eta, milaka kilometro egin beharrean dira senitartekoak, komunitateetatik ibilaldi amaigabeak burutuz hiriguneetara. Eta nola ez, 52 preso politiko sahararrei elkartasuna adierazteko eguna ere bada berau, sakabanaturik hauek ere, osasun zaintza ukatzen zaiela, tribunal militarrek epaituak horietariko asko, eta 13 preso martxotik gose greba batean murgildurik egon ostean, utzi beharrean izan dira 37 egunez  barau egin ostean. Eta haiekin batera doazela gure agurrik beroenak aipatu gabe utzi ditugun gainerako presoentzat ere.

Baina esan bezala, apirilaren 17ko hau, salaketa eguna izateaz batera, aldarrikapenez janzteko eguna ere bada, guzti horiek, kalean eta borrokan zihardutenean zein orain kartzeletan egon arren, defendatzen dituzten proiektu politiko guztiak aldarrikatzeko eguna ere badelako ezbairik gabe gaurkoa. Proiektu eta askapen borroka guztiek, berezitasun eta desberdintasun gutxi batzuk salbu, helburu bera baitute: pertsona librez osaturiko herri libre batean bizitzeko beharra eta honekiko konpromisoa. Borroka hau ere bada, beraz, apirilaren 17 honetan defendatu behar genukeena, hori baita preso politikoek guregandik jaso nahiko luketena, katebegiak etenik ez duela izan jakitearen harrotasuna arnasten jarrai dezaten dauden lekuan daudela.

Horregatik guztiagatik, denak behar zaituztegulako, libre eta borrokan, Euskal Herriko kale eta plazetan bezala, Bogota edo Medellingo unibertsitateetan, Aaiun edo Smarako Haimetan, Kandileko mendietan edo Ramallahko auzuneetan, gurekin batera, herri libre eta burujabeen mundu baten alde borrokan eta tinko.