Hilekoaren aurreko sindromea (PMS) emakume askoren eguneroko bizitzan eragina duen egoera da. Hilekoa iritsi aurreko egunetan agertzen da, eta sintoma ugari izan ditzake: sabeleko mina, buruko mina, nekea, bularretako mina, aldarte aldaketak, urduritasuna, suminkortasuna eta lo egiteko zailtasunak. Sintoma horiek hormonaren aldaketen ondorio dira, batez ere estrogenoaren eta progesteronaren mailen arteko orekan gertatzen diren gorabeheren ondorioz.

Zikloaren lute fasean, hau da, hilekoa baino lehenagoko egunetan, emakume askok energia gutxiago sentitzen dute eta entrenatzea gogorragoa egiten zaie. Hala ere, jarduera fisikoak onura ugari eskaintzen ditu PMSa kudeatzeko orduan. Mugimenduak endorfinak askatzen ditu -“zoriontasunaren hormonak”- eta horrek estresa eta antsietatea gutxitzen ditu. Horrez gain, odol zirkulazioa hobetzen du, eta horrek sabeleko tentsioa eta mina arindu ditzake.

PMSarekin entrenatzeko, ez da beharrezkoa errendimendu handiena bilatzea. Egokitutako ariketak egitea da gomendagarria: ibilaldi lasaiak, yoga, pilates edo kardio arin eta jarraitua. Indar entrenamendua ere onuragarria izan daiteke, baina intentsitatea jaitsi eta atseden denborak luzatu behar dira, gorputzaren ahultasuna kontuan hartuta.

Gainera, entrenamendu pertsonalizatu batek zikloaren fase bakoitzera egokitutako errutinak diseinatzeko aukera ematen du. Modu horretan, emakumeak ez du bere burua behartzen, eta bere erritmoari jarraituz entrenatzen du, errespetuz eta arreta emozionalarekin.

Laburbilduz, hilekoaren aurreko sindromeak erronka batzuk ekar ditzake, baina mugimendua ez da etsai bihurtu behar. Alderantziz, ariketa egokitu eta arduratsu batek ongizatea hobetu, sintomak murriztu eta gorputzarekiko harremana sendotu dezake. Ez utzi mugitzeari PMS dela eta: egokitu, entzun zure gorputza eta jarraitu aktibo. Zure ongizate fisikoak eta emozionalak eskertuko dute.