HIIT entrenamendu mota %80 baino goragoko frekuentzia kardiako “submaximo”-etan, “maximo”-etan eta “supramaximo”-etan burutzen diren esfortzuetan ematen da, hau da, intentsitate oso altuetan. Fisiologian, ariketa baten intentsitatea VO2max-aren arabera definitzen da, eta honen arabera “submaximoa”, “maximoa” eta “supramaximoa” izan daiteke, oxigeno-eskaera V02max-a baino txikiagoa, berdina edo handiagoa denean, hurrenez hurren.

Entrenamendu mota honen barnean metodo ezberdinak aurki ditzazkegu. Horietatik hiru nabarmenduko ditugu: TABATA, EMOM eta AMRAP dira. TABATAri dagokionez, intentsitate supramaximoan burutzen den entrenamendu metodoa da; izan ere, oxigeno-eskaera V02 max-aren gainetik dago. Kasu honetan, 10 edota 20 segundoko esfortzuak konbinatzen dira normalean, atseden motzekin konbinatuta, alegia. EMOM (Every Minute On Minute) metodoaren aplikazioan, minutu bakoitzean ariketa bat egin behar da. Honela, 60 segundo izaten dira errepikapen kopuru jakin bat osatzeko. Kasu honetan, atsedenaldia minutu horren gainerakoa da. Horregatik, metodo honek lana ongi eta azkar egitera bultzatuko zaitu, atseden gehiago har dezazun; izan ere, hurrengo set-a hurrengo minutuaren hasieran hasiko da. Azkenik, AMRAP (As Many Rounds/Reps As Possible) metodoa dugu. Honen helburua, denbora konkretu batean, zehaztutako ariketetan ahalik eta serie gehien sartzean datza, aurrez ariketen errepikapenak zehaztuta. Gisa honetan, errepikapenak amaitutakoan, hurrengo ariketa burutzera igaro beharko da.

Ondorioz, hiru metodo hauek egokiak dira intentsitate oso altuetan entrenatzeko garaian. Bakoitzaren helburua zein den kontuan hartuta, entrenamendu bat edo bestea egitea komeniko litzateke, entrenatu nahi den oxigeno eskaeraren arabera.