Martxoan, Satse, ELA, LAB, SME, CCOO eta UGT sindikatuek bi greba egun deitu zituzten Osakidetzan maiatzerako. Lehenengoa atzo egin zen, eta gaur bigarrena da. Ohi bezala, parte hartzeari buruzko zifrak oso desberdinak izan ziren. Nolanahi ere, datu zehatzaz harago, mobilizazioak indartsuak izan zirela nabarmentzea komeni da, eta horrek agerian uzten du langileen parte hartzea garrantzitsua izan zela. Bestalde, gero eta argiago dago gehiegizkoak diren gutxieneko zerbitzuak ezartzearen helburu nagusia langileen mobilizazioaren eragina desitxuratzea dela. Horren lekukoa da sailak berak ez zituela gutxieneko horiek bete urte honetako Aste Santuko txandak antolatzean.

Hain garaiz egindako deialdi batek sindikatuen eta Gotzone Sagarduik zuzentzen duen sailaren arteko negoziazioak aktibatu nahi zituen. Hala ere, ez dirudi sailak aukera hori baliatu duenik, konpondu gabe dauden gaietan aurrera egiteko, eta horrek grebara bultzatu ditu langileak. Atzo Gotzone Sagarduik esan zuen hauteskunde helburuekin antolatu zela greba. Joan-etorriko salaketa, Sagarduik nahikoa denbora izan baitu negoziazioa bideratzeko, baina, hala ere, nahiago izan du, segur aski arrazoi elektoralistengatik, pultsua mantendu langileen aurkako esku gogorreko irudia emateko, horrela eskuinaren botoak erakarriko dituelakoan. Bestalde, Sagarduik berriro azpimarratu zuen arazoa medikuen falta dela. Baina horrek ez du azaltzen huts egindako lan eskaintza publikoa (LEP), saileko arduradun politikoen dimisioak, Donostialdeko ESIko arduradunen kargugabetzeak eta medikuen ondorengo plantoa, Arartekoaren txostenak jasotako herritarren kexen gorakada eta osasun sistema publikoaren etorkizunarekiko lehen maila kezka soziala bihurtu dela. Arazoa askoz ere sakonagoa da eta osasun sistema publikoa ahultzera bideratutako kudeaketa ereduarekin lotuta dago.

Arazoa politikoa da, beraz. Egungo kudeatzaile politikoek, Iñigo Urkullu eta Gotzone Sagardui buru direla, ez dute osasun sistema publikoan sinisten. Hor dago gakoa, Osakidetzaren norabidea aldatzen hasteko.