Larunbatean Gaztelumendi eta Ibarzabali Baionako Etxepare Lizeoko ikasle izatea egokitu zitzaien. Hegoaldekoak izaki, ezezagutza irudikatu nuen haiengan, baina ez. Ofizioa osorik dakart, errealitate gordin baten aldarri izan dadin. Beñat hasita: «Bere sehaskan ibili gara nahikoa modu lasaian/ baina Frantzia hain da itxia sarri hizkuntzaren gaian/ besteengadik ikasi behar omen genukeen garaian/ hemen gabiltza helduagoei lezioak eman nahian». «Eta Bordelen egokitu da isiltasuna haustea/ Frantziak nahi du gure hizkuntza paperetik erauztea/ ai baina zer den baikorrak izan ta tristuran ez jaustea/ garaipen bat da hainbeste urtez borroka bati eustea». «Bai Bordeletik esaten dute sarri nola aritu gu/ Frantziak bere gurasokeri papera aisa hartu du/ hainbeste urte borroka baten eta berdin dihardugu/zapalkuntzak zer esan nahi duen ederki ikasi dugu». «Behintzat brebeta erdi euskaraz genuena ezagutu/ gerora zati hoiek erauzi ta Frantzia dago mutu/ ezkutatzen da hormen atzean isiltasun ta ezkutu/ nahi duenean askatzen baitu, nahi duenen estutu». «Baina estutze ta askatze soilez ez gara aise aseko/ zenbat borroka egin ditugun honaino ailegatzeko/periferian elkartzen gara ez garenak ardatzeko/ beste leku bat eraiki dugu mundura begiratzeko». «Begirada bat geure geurea jarriaz mundu erdira/ eta euskarak eduki dezan mundu horretan kabida/ orain bertsoa ia ondare immaterial da, tira/ baina hortarako baliabide materialak behar dira». Txalo.