Saioa Aginako
Psikoterapeuta
3 BEGIRADA:

Larritasun iturri

Oreka gara eta kaosa gara.
Oreka gara eta kaosa gara. (WILDPIXEL | GETTY)

Pertsonak kosta ahala kosta saiatzen gara orekari eusten eta gure bizitzako arlo bakoitza kontrolpean izaten. Hala ere, etengabeko aldaketen mende dagoen giro baten parte gara, testuinguru sozial baten parte. Kanpoko aldakuntza horiek kaosa, ezegonkortasuna eta beldurra eragiten dizkigute. Sentsazio hauek denboran zehar mantentzen badira, azkenean, faktura mentala pasatzen digute. Giza adimena ez da makina perfektua, gure inguruneak beti eragiten digu neurri txikiagoan edo handiagoan, eta batzuetan ezegonkortasunera garamatza. Inguratzen gaituen kaosak estrategia berriak zabaltzera behartzen gaitu, aldaketetara egokitu ahal izateko. Hori egin ezean, aurre egin eta ziurgabetasun hori onartzen ez badugu, etengabeko sufrimendura behartuta egongo gara.

Larritasuna egoera emozional geldiarazlea da. Bertan, antsietatea, formarik gabeko beldurra, arrisku-sentsazioa, hutsune existentziala eta arnasa hartzen uzten ez digun zerbait definiezinaren pisua nahasten dira. Larritasuna definiezina den zerbaiten beldurra da. Buru larrituak gauza irrazionalak aurreratzen ditu, etorkizunean egon daitezkeen arriskuetan bakarrik pentsatzen du. Beraz, lehenik eta behin, larritasuna sentitzea guztiz normala dela argitu behar dugu. Ez dago ezer patologikorik horretan, larritasun hori moldagarria bada. Hau da, horrekin lortzen duguna gure egoerari buruz hausnartzea bada, ondoren etorkizunari begira erabakiren bat hartzeko. Baina kontrako aldean larritasun desegokitzailea izango genuke.

Ziurgabetasunarekiko tolerantziarik ez duten pertsonek itxiera kognitibo gisa ezagutzen den zerbait esperimentatzeko beharra dute. Kontzeptu hori da eskuarki "azken hitza" deitzen duguna. Pertsona batzuek gauzak behingoz definitu behar dituzte. Edo bai, edo ez. Zuria edo beltza. Ezaugarri horrek estres handia eragiten du hori gertatzen ez denean. Itxiera kognitiboak ziurtasuna dakar. "Maite nauzu... edo ez nauzu maite?" Baiezko absolutu bat edo ezezko bat nahi dute. Ziurgabetasunarekiko tolerantziarik eza errealitatea sinplifikatzearen emaitza izaten da askotan.

Mendebaldeko gizartean etengabe sustatzen da dena kontrolpean eduki daitekeela eta denetarako irtenbide puntual eta azkarrak bilatu behar direla. Ez da lantzen egokitzapenerako erabakigarria den atributu bat: ziurgabetasunarekiko tolerantzia. Ziurgabetasunarekiko tolerantzia da, hain zuzen ere, ziurtasunik eta berehalako konponbiderik ezari aurre egiteko gaitasun hori. Dena konpondu eta erantzun bat aurkitu nahi badugu ere, ezinezkoa da. Batzuetan erantzunak eta irtenbideak denborarekin bakarrik iristen dira. Beste batzuk, berriz, ezin dira aurkitu. Gizateriak ez daki dena. Are gehiago, ez dakigunak soberan gainditzen du dakiguna.

Oreka gara eta kaosa gara. Egonkortasuna gara, baita aldaketa ere. Mugimendu eta gorabehera horiek onartzea bizitzaren legea da, baita ongizatearena ere. Onar dezagun aldatu ezin duguna, eta eraldatzeko gai izan gaitezen, eskaera bakoitzera, kanpoko presio bakoitzera hobeto egokitzeko. Oraindik gertatu ez diren gertaerak edo gertatu ez diren egoerak zirraragarriak izan daitezke batzuentzat, eta larritasun-iturri handia beste batzuentzat. Zure inguruan sufritzen duen norbait badago, taldearen laguntza funtsezkoa da edozein motatako beldurrak gainditzeko. Babestu zaitez, eta lagundu besteei. •

saioaaginako@gmail.com